Tamam...
Tamam istediğin buysa gidiyorum dedi kadın...
Bana sırtını döndüğünü görmektense en iyisi gitmek zaten
Sustun sen, tercihini yaptın...
Kendince haklısındır belki...
Ama susarak söylediklerini duydum ben...
Sen öyle anladın dersen de bir gün, deme!
Çünkü anlamama engel olmadın.
Yeter!
Bu bitmek bilmeyen anlamsız inadını sürekli solumak
Ve beni anlamadığını ya da anlamak istemediğini bilmek
Öylesine boğuyor ki artık...
Halbuki boğulmam gereken yer sevgin olmalıydı...
Dikkatli baksaydın eğer, gözlerimde ki hüznü belki görürdün
Aslında ilgiye, şefkate ne kadar çok ihtiyacım olduğunu anlamadıktan sonra..
Ne anlamı var ki zaten, gözlerime bakmasan da olur...
Hatta hiç dönme bana, yorma kendini artık
Yüreğim böylesine sıkışıp kalmışken yıllardan beri
Sen beni bırakıp gitmişsin zaten
Ben fark etmemişim...
Belki de fark etmek istememişim
Sevgisizliğe asla tahammül edemezken
Kör bir kuyunun dibine saplanıp kalmışım
Bir anlasaydın, sana verdiğim değeri bir anlasaydın...
İstediğim bir tek şey vardı...
Defalarca söylemiştim
Bir daha söylemeyeceğim...
Biliyorum zor geldi sana, hayatı paylaşmak
Zor geldi bir kalbe ortak olmak
Belkide suç benimdir ha, gözyaşlarımı içime akıttım izinsiz...
Gizli saklı yaşadım hislerimi...
Dışarıya sadece gereksiz sözcükler kaldı...
Keşke izin vermeseydin be adam...
Omzunu uzatsaydın iş işten geçmeden...
Belki de geçmemiştir...
Belki de hala bir umut vardır...
Belki de bu işte bir hayır vardır...
Sanırım artık elimden gelecek olan çaba değil...
Biraz daha sabır...
Biraz daha...
