Sonsuz bir rahatlıkla
Ve yapayalnızlıkla
Ellerim iterken suyun ağırlığını
Saçlarım dalgalanır denizin altında
Adeta dans eder gibi
Bakışlarımı dondurur
Yüreğimde ki gelgitler aynı deniz kadar
Işıltısı sönsede
Gözümün önünde kalır dokusu
Kapattım gittim başka bir evrene
Duygularımı aldırdım herhangi bir sefil klinikte
Ne neşe, ne hüzün ne de bir gülümseme
Hepsi yaralıyor yeri geldiğinde
Gözler dürüst, gözler korkusuz
Gözler gerçeği söylerken
Hep susuyor ya da yalanlıyorsa dil
Gereksiz o zaman herşey
Herkes gitsin sen yeter ki kendini bil!
