Çok zor bir dönemden geçiyorum
Boğazım düğümlü
Yüreğimin gözleri yaşlı
Yanımda olanlarda var, kuyumu kazanlarda
Anlayanlar halimi, anlamayanlarda
Ben kendimi anlıyormuyum?
Elimin soğukluğunu hissediyormuyum?
O soğuklukta ki çığlığı duyabiliyormuyum?
Içimden gelen yüz ifadem
Sanki matemdeymişim gibi
Gülmek öyle zorki bu haldeyken
Dibe çekiliyorum!
En ufak bir üzüntü ile
Ruhumu yokuş aşağı bırakmışım sanki
O kadar hızlı iniyorki
Neyse ki sonu görünmüyor yokuşun
Görsem daha çok korkacağım çünkü
Sonu görmedikçe yol almak daha kolay
En azından bilinmezim var diyorum
Hala iyiye çevirme ihtimalim var!
Rüzgarda var, şanslıyım diye düşünüyorum
Zira çaresizliğin o berbat kokusunu dağıtıyor!
Özgül/Şubat 2016
