Un Helvası :]

Merhabalar...
En sevdiğim tatlılardan biridir un helvası... Kavurma işlemi biraz can sıkıcı olsa da, lezzeti unutturuyor bence zahmetini:) Hadi bakalım üşenmeyinn =]

Malzemeler:
125 gr tereyağı ya da margarin
1,5 su br dan bir parmak az un
3 su br süt (ya da su)
1 su br şeker
Üzeri için tarçın

Yapılışı: Öncelikle yağımızı yanmaz bir tavada eritiyoruz. Sonra unu ilave edip kısık ateşte sürekli karıştrıp kavrulmasını sağlıyoruz. O sırada başka bir kapta da sütü ısıtıyoruz. Süt kaynamaya başlayınca şekeri ilave ediyoruz. Son aşamada; hazırladığımız şekerli kaynar sütü, yavaş yavaş kavrulmuş unumuza ilave ediyoruz. İlave ederken de hızlıca karıştırıyoruz ki topaklanma olmasın... Sunum için isterseniz tepsiye döşeyip dilimleyin, isterseniz de kaseden ters çevirip şekil verin... Üzerine tarçın tavsiye ediyorum, ben öyle sevdiğim için. Ama siz arzu ederseniz fındık ya da cevizde kullanabilirsiniz... Damak tadınıza danışın derim =]
Afiyet Olsun...

Sahne Senin...

Gözler ağır ağır kapandı ve

İzlemeye başladı sessizliği...

Neler vardı orada, kimler ?

Çığlık çığlığa bağırıyordu birileri

Keşfetmek gerekiyordu bu sessizliği..

Aslında tanıdıktı her şey

Kendi mekanıydı nitekim bu düzen

Ama yanlışa gidiyordu görünen tüm ayak izleri

Kar da yağmıyordu masumca, kapatsa karşısında ki bencilliği

"Ben sen ya da sen ben, nerede kaldı, hangi deliğe saklandı biz " diye fısıldıyor kulağına...

" Sahi nicedir yaşanıyor bizsiz " diyor içinden bir ses

İstenilen buysa madem; çıkışa varsak ya!

Nasılların, nedenlerin üzerinize bir yorgan gibi örtülmüşlüğünden mi?

O yüzden mi bu çözümsüz son?

Nedeni pekte zor değil

Görmeden gidiyor bakışlar, kalptekileri

Nasılsa baktı ya, " tamam " diyor işte 

" Bir şey olsa görürdüm "

Nede olsa süpersin, kalp kırmazsın öyle değil mi?

İçinde ki perde kapanıyor, sürekli alkışsız

Sürekli eksik, yarım yamalak

Aslında en çokta susuz, kupkuru..

Bu yüzden işte tam da bu yüzden bu matem, kasvet

Bu yüzden bu kırık döküklük

Çünkü yanıyor iç cayır cayır

Tahammülsüzlük çoğunluğa hükmediyor

Sahtece gülümsemek istiyorsun

Bu kırık dökükleri içinin en derinlerinde barındırırken kolaylık olsun diye

Kendini ve her şeyi unutup dümdüz gidebilesin diye

İyi, git bakalım gidebildiğin kadar; hayata sapmadan!

Kahramansın nede olsa

Açılsın perde

Haydi durma sahne senin...



Ocak/2014

Rengarenk Fluluk...

Bugün tüm bu karmaşık dünyanın temeli sarsılsa beyninde

Rengarenk fluluğun içinden bembeyaz kanatlarını çırpıp uzaklaşsan

O minicik kuşun ürkek, donmuş bedeninde ki soğukluk gibi kasılsa yüreğin

Saçmalasan artık istediğince

Kimseye paralanmasan, öylece sevdirebilsen kendini

Ve bir kerede, senin içini ısıtsalar sen istemeden

İstersin işte istersin de çok bir şey sanırlar

Sonrasında;

Gözlerinde ki hüznün temelinde yatan o sessiz boşluk kasıp kavurur içini

Ve sen yüzlere gülümserken bir yandan içine dolan o sinsi yalnızlık ellerine uzanır

Sel gibi akıp tüm hücrelerinde,

Azar azar boğulmana yardımcı olurken; aslında en iyi arkadaşındır..

Boğazın düğümlenir yutkunup durursun..

İşte o nefessizlik bir hayli eğlencesiz değil mi?

Delirtmiyor da ne yapıyor?

Nasıl?

Gerçekle yüzleşmek yorucu ve seni acıtıyor öyle değil mi?

O yanda bu yanda gülümseyen yüzler aramaktan yorgunsun aslında

Bir dosta ait olmak belki sınırsızca arzuladığın

Ya da hiçbir yere sokulmamak

Sebepsizce hıçkırarak ağlamak gelirken içinden

Sen ağzınla gül sesli veya sessiz...

Gözlerinde ki küskün yalnızlığı bir şekilde örtbas et

Oynadığın oyunu gücün yettiğince sürdür

Sürdür ki bir şekle bürün en azından

Dışarıdan bakıldığında güçlü sansınlar

Ve hiçbir zaman anlamasınlar bu koskoca fırtınayı

İyisimi sen;

Bir rüzgarın üflediği yağmur tanesi gibi gözlerden kalbe inebilmeyi ümit et usulca

Belki o zaman bir bakışta karşılığını bulur, sadece gözlerinle haykırırsın

Kim bilir belki de kocaman bir anlam kazanırsın...

Ocak / 2014