Çiçek..

Çiçek önce küser,

Bekler..

Boynunu büker,

Ve biraz daha bekler..

Sonra solmaya başlar

Ve yine bekler..

En son yaprakları dökülmeye başlar..

Durur..

Ve artık;

Çabalasa da,

Bakamaz gökyüzüne...

Geri dönüşü yoktur bu yokoluşunun..

Aslında dayanıksız değildir..

Bu yüzden suçlanamaz öldüğü için..

Ufakcık mutluluklara ihtiyacı vardır;

Ve bu;

Iki elin arasındadır; bir miktar su..

Dildedir; iki çift tatlı söz..

Yürektedir; bir parça ilgi, şefkat ve sevgi..

Ve o iki elin sahibidir bu yokoluşun sebebi..

Ne yazık ki dökülen iki damla gözyaşı da döndüremez artık onu geri.....