Bazen Çok Sevmek...

Bazen çok sevmek bile ağrıtır içini.. Karşındaki canı sararsın sarmalarsın tüm benliğinle.. Lakin birşey eksik kalır, düşünürde bulamazsın Belkide görürsün duyarsında, susmak zorunda bırakılırsın Halbu ki öyle çok sahip çıkmışken sevgine, ennn içten ennn samimi halinle.. Ya yanlış anlaşılırsın, ya da o an ki ruh halleri vs itelenirsin.. Oysa sen ne istiyordun? O soğuk dört duvarın içini rengarenk boyamak değil miydi istediğin.. O küskün gözlerin dumanını yeniden ılık ılık tüttürmek değil miydi? İçerde kalmış burulmuş sözcükleri, kendi buruk yüreğinle yıkayabilmek değilmiydi? Olmayınca olmuyor işte can! Sevgin, hislerin dilinin ucunda kalıveriyor.. Yüzün önünde, boynun bükük! Karanlıkta ağlatılacak kadar büyük bir acımasızlığın içinde buluyorsun kendini.. Gözyaşlarına bile hak vermeyecek kadar anlaşılmıyorsun işte.. Adeta ruhsuz solgun bir beden misali... Dalıyorsun toprağın en dibinde ki soğuk cehenneme Keşkeler sarıyor hücrelerini Bunu hak etmedin evet, ama.. Ama senin dilin, ona başka yansımış ki bu derece yıpratıldın " Şu an sabah oluyor, saat 06:06.. Manası var bunun, hala umut var demek.. 06:06=1 Biz biriz demek Her saatin aynını yakalaması.. Ve her saatin aynı anını birlikte yakalamak.. Burada ki incecik espriyi anlıyorsan ve anlayanı bulduysan bak gökyüzüne ve bolca şükret.. Çünkü o sana sunulmuş bir şanstır.. Çünkü o seninle soluklanıyordur.. " İşte ona bunu söyle.. Bunu görmezlikten geliyorsa, unut en afillisinden.. Gönlün kollarını dolamak istesede o boyuna hiçbir zaman birleşmez ellerin.. Çok sevdiğin için üzülmek, tüm hislerini yorar.. Ve bedenini hırpalar.. İstediğin minicik pırıltalar için suçlanıyorsan İsteme! Ne kadar büyük olsada sevgin, göm yüreğine.. Onu gören, hak eden alır zaten sen istemesende..

Özgül
Gözyaşları, acının ümitsizliğe dönüşmesini engeller. Özdemir Asaf